شتاب مكن كه ابر بر خانه ات ببارد و عشق در تكه اي نان گم شود
هرگز نتوان آدمي را به خانه آورد
آدمي در سقوط كلمات سقوط مي كند
و هنگام كه از زمين برخيزد
كلمات نارس را به عابران تعارف مي كند
آدمي را توانايي عشق نيست
در عشق مي شكند و مي ميرد
احمد رضا احمدي
1 comment:
میدونی الان چند دقیقه است که این صفحه روبروم بازه و میخوام یه چیزی بنویسم ؟؟؟
به نظرت چرا نمیشه ؟؟
Post a Comment