زندگي هم چنان جريان داره... پر از خنده پر از گريه پر از كار پر از كلاس پر از درس پر از فكر... و اينها همه يعني زندگي

كلاس زبانم شروع شده و تا الان سه جلسه اش گذشته درسته كه سه روز در هفته و بعد از 9 ساعت كار يه كمي رفتن به كلاس سخته ولي خوشحالم كه دارم اين كارو مي كنم... هم مشغولم مي كنه هم لااقل يه كار مفيد است و هم اينكه من زبان رو دوست دارم

چند روزي به يك مسئله اي فكر ميكردم... يكي از همكاران ما چند وقت پيش از اينجا رفت... اين ادم از چند ماه قبل از رفتنش همه اش كار شكني مي كرد... بهانه مي گرفت و همه تلاشش رو ميكرد تا با همه مشكل پيدا كنه ...وقتي فهميدم داره ميره برام جالب بود كه اين ادم به جاي اينكه اين اواخر با همه خوب باشه جوري رفتار كرد كه انگار همه توي رفتنش مقصرن... انگار ما لياقت موندنش رو نداشتيم...وقتي اين مسئله رو تعميم دادم ديدم خيلي از ادمها اينطور هستن.... كسي كه تصميم به رفتن ميگيره شروع ميكنه به خراب كردن...به ايراد گرفتن... يه جوري مي خواد به طرف مقابل ثابت كنه كه تو باعث رفتن مني و ايراد از تو است نميدونم شايد اين كار

باعث راحتي كسي ميشه كه ترك كننده است.... به هر حال هر پاياني يه قرباني داره و قرباني اين قصه فردي است كه ميمونه

پ.ن1: با توجه به اينكه دوستان اظهار تمايلي براي قرار وبلاگي نداشتن عملا برنامه كنسل است

پ.ن2: بازي ايران و پرتغال در پيش است با وجود اينكه همه از بازي قبلي ايران ناراحتيم ولي بازم دعا كنيم كه اين بازي رو خوب بازي كنن

پ.ن 3: من گريه كردم...دعا كردم... التماس كردم... صبر كردم... سكوت كردم... خدايا چرا تو حتي نگاهم نكردي ؟