سینه از آتش دل در غم جانانه بسوختآتشی بود دراین خانه که کاشانه بسوختتنم از واسطه دوری دلبر بگداختجانم از آتش مهر رخ جانانه بسوختسوز دل بین که ز بس آتش اشکم دل شمعدوش بر من ز سز مهر چو پروانه بسوختآشنایی نه غریب است که دلسوز من استچو من از خویش برفتم دل بیگانه بسوختخرفه زهد مرا آب خرابات ببردخانه عقل مرا آتش میخانه بسوختچون پیاله دلم از توبه که کردم بشکستهمچو لاله جگرم بی می و خمخانه بسوحتماجرا کم کن و باز آ که مرا مردم چشمخرقه از سر به در آورد و به شکرانه بسوختترک افسانه بگو حافظ و می نوش دمیکه نخفتیم شب و شمع به افسانه بسوخت
اول جای خالیش حس میشهبعد پاک میشهبعد فراموش میشهبعدم یه خاطره میشه....
Post a Comment
چون من كسي نا آشنا با خويشتن نيست....او مرد در من آنكه با من مانده من نيست
2 comments:
سینه از آتش دل در غم جانانه بسوخت
آتشی بود دراین خانه که کاشانه بسوخت
تنم از واسطه دوری دلبر بگداخت
جانم از آتش مهر رخ جانانه بسوخت
سوز دل بین که ز بس آتش اشکم دل شمع
دوش بر من ز سز مهر چو پروانه بسوخت
آشنایی نه غریب است که دلسوز من است
چو من از خویش برفتم دل بیگانه بسوخت
خرفه زهد مرا آب خرابات ببرد
خانه عقل مرا آتش میخانه بسوخت
چون پیاله دلم از توبه که کردم بشکست
همچو لاله جگرم بی می و خمخانه بسوحت
ماجرا کم کن و باز آ که مرا مردم چشم
خرقه از سر به در آورد و به شکرانه بسوخت
ترک افسانه بگو حافظ و می نوش دمی
که نخفتیم شب و شمع به افسانه بسوخت
اول جای خالیش حس میشه
بعد پاک میشه
بعد فراموش میشه
بعدم یه خاطره میشه
....
Post a Comment